Պոեմներ

<p>Հովհաննես Թումանյանը հայ ժողովրդի ամենասիրված և ամենամոտ գրողներից է։ Նա ոչ միայն մեծ բանաստեղծ էր այլև ազգային մտածողության բարոյականության և հայրենասիրության խորհրդանիշ։ Թումանյանը ծնվել է 1869 թվականի փետրվարի 19-ին Լոռու մարզի Դսեղ գյուղում՝ հոգևորականի ընտանիքում։ Մանկությունից նա շրջապատված էր բնության գեղեցկությամբ ժողովրդական երգերով ու հեքիաթներով որոնք հետագայում դարձան նրա ստեղծագործական ներշնչման անսպառ աղբյուր։</p><p></p><p>Թումանյանի գրական աշխարհը խորապես կապված է ժողովրդի կյանքին ու հոգեբանությանը։ Նրա պոեզիան պարզ է բայց միևնույն ժամանակ խորիմաստ։ Նա կարողանում էր ամենօրյա կյանքի մանրուքների մեջ տեսնել համամարդկային արժեքներ՝ բարությունը արդարությունը մաքրությունը։ Այս հատկանիշները կարելի է տեսնել նրա ստեղծագործություններում՝ Անուշ Գիքոր Մարո Թմկաբերդի առումը և այլ գործերում։</p><p></p><p>Հատկապես նշանավոր է Թումանյանի լեզուն։ Նա գրում էր այնպիսի հայերենով որը հասկանալի էր թե՛ գյուղացուն թե՛ գիտնականին։ Նրա խոսքը բնական էր կենդանի և պատկերավոր՝ համեմված ժողովրդական խոսքերին բնորոշ հումորով ու իմաստությամբ։</p><p></p><p>Բայց Թումանյանը միայն գրող չէր։ Նա հասարակական գործիչ էր ով հավատում էր որ գրականությունը կարող է ծառայել ժողովրդին։ Թումանյանը մասնակցում էր ազգային բարեգործական կրթական և մշակութային նախաձեռնություններին հավատալով որ արվեստն ու կրթությունը ժողովրդի առաջընթացի գլխավոր բանալիներն են։</p><p></p><p>Թումանյանի կյանքը կարճ էր բայց լի էր ստեղծագործական և հոգևոր բազում ձեռքբերումներով։ Նա մահացավ 1923 թվականին Մոսկվայում սակայն իր խոսքով և գործով մնաց անմահ հայ ժողովրդի սրտում։</p><p></p><p>Հովհաննես Թումանյանը մեր գրականության այն բարձր գագաթներից է որի վրա միշտ փայլում է հայկական ոգին։ Նրա ստեղծագործությունները շարունակում են ուսուցանել մեզ սիրել մարդուն հայրենիքը և հավատալ բարությանը։</p><p></p>