Adsorpcja błękitu brylantowego Coomassie przez CAC i kaolin

Niniejsza książka podsumowuje niniejsze badania dotyczące usuwania błękitu brylantowego barwnika Coomassie przez komercyjny węgiel aktywny (CAC) i kaolin. Stwierdzono że procentowe usuwanie błękitu brylantowego Coomassie na CAC i kaolinie zmniejsza się wraz ze wzrostem początkowego stężenia barwnika. Wynika to z braku dostępnych miejsc aktywnych wymaganych dla wyższego stężenia początkowego. Przetestowano izotermy adsorpcji Langmuira i Freundlicha i stwierdzono że mają one zastosowanie. Na powierzchni tego układu występuje monowarstwowe pokrycie cząsteczek barwnika. Stwierdzono że procent usuwania barwnika Coomassie brilliant blue wzrasta wraz ze wzrostem czasu kontaktu. Optymalny czas kontaktu wynosił 30 minut. Stwierdzono że równania kinetyczne takie jak Natarajan-Khalaf Bhattacharya-Venkobachar i Lagergren mają zastosowanie. Stwierdzono że model dyfuzji wewnątrzcząsteczkowej jest zgodny z kinetyką pierwszego rzędu z dyfuzją wewnątrzcząsteczkową jako jednym z etapów determinujących szybkość. Stwierdzono że procent usunięcia barwnika Coomassie brilliant blue przez adsorpcję na CAC wzrasta wraz ze spadkiem pH.