Aktywność przeciwcukrzycowa korzeni Aconitum ferox

Cukrzyca (DM) jest zaburzeniem metabolicznym charakteryzującym się hiperglikemią wynikającą ze względnego lub bezwzględnego niedoboru wydzielania insuliny oporności na działanie insuliny lub obu tych czynników. Jest to poważny i rosnący problem zdrowia publicznego na całym świecie z szacowaną chorobowością 171 milionów ludzi w 2000 r. która ma wzrosnąć do 366 milionów ludzi do 2030 r. Środki farmakologiczne stosowane obecnie w leczeniu cukrzycy typu 2 (T2DM) obejmują sulfonylomocznik biguanid tiazolidynedion i inhibitory α-glikozydazy. Środki te mają jednak ograniczone zastosowanie ze względu na szereg niepożądanych skutków ubocznych i nie zmieniają znacząco przebiegu powikłań cukrzycowych. Wysoka częstość występowania cukrzycy oraz jej długotrwałych powikłań doprowadziła do ciągłego poszukiwania leków hipoglikemizujących pochodzenia naturalnego. Leki ziołowe były stosowane od czasów starożytnych w leczeniu cukrzycy. Aconitum ferox (A. ferox) jest rośliną tradycyjną i zalecaną przez indyjską Materia Medica jako roślina przeciwcukrzycowa ale nie przeprowadzono badań naukowych; dlatego roślina ta została wybrana do zbadania jej aktywności przeciwcukrzycowej.