Amësim i agimeve të kristalta

Lulet janë dhuratë e zotit që na do. Ne jemi si lulet e pranverës kur jemi të dashuruar nxjerrim një aromë e aftë të mbërrijë kudo të perceptohet nga kushdo që afrohet në kopshtin tonë. Kur dashuria mbaron humbim gradualisht petalet me aromë me atë që ishte dashuri por për çdo lule të vyshkur që vdes në tokë ekiston fara e një jete të re që shfaqet në botë. Pra dashuria nuk është më një lule ajo është Toka që rilind një jetë të re që çel lule të reja që merr aromën e tyre dhe e përhap atë. Ne shpresojmë gjithmonë që në kopshtin tonë të mos shohim kurrë të vyshket asnjë lule dhe e dimë sesa dashuri dhuruam në limfën e çdo luleje që deshëm nga thellësia e zemrës sonë si tokë. [Emanuela Rizzo]