Analiza biochemiczna i proteomiczna hybryd kukurydzy

Oryginalna ogólna koncepcja stresu dla organizmów żywych została opracowana przez Hansa Selye (Selye H. 1936) i można ją podsumować w następujących dwóch zdaniach: wszystkie czynniki mogą działać jako stresory wywołując każdy stres i specyficzne działanie oraz istnieją specyficzne reakcje czynnika i niespecyficzne reakcje ogólne (Levitt J. 1980) zdefiniował stres jako każdy czynnik środowiskowy potencjalnie niekorzystny dla organizmów żywych. Stres roślinny to stan w którym rosnące wymagania stawiane roślinie prowadzą do początkowej destabilizacji funkcji a następnie normalizacji i poprawy odporności (Larcher W. 1987) a także jeśli granice tolerancji zostaną przekroczone a zdolność adaptacyjna zostanie przepracowana wynikiem może być trwałe uszkodzenie a nawet śmierć (Lichtenthaler HK 1998). Obecna koncepcja stresu u roślin została dobrze rozwinięta w ciągu ostatnich 60 lat. Każdy niekorzystny stan lub substancja która wpływa lub blokuje metabolizm wzrost lub rozwój roślin jest uważana za stres. Stres roślinny może być stanem w którym roślina rośnie w nieidealnych warunkach wzrostu i ma skumulowane wymagania.