Anomalie widzenia obuocznego bez zeza u pacjentów z astenopią

Dysfunkcja widzenia obuocznego bez zeza jest jednym z najczęściej zgłaszanych schorzeń u osób bez prezbiopii z objawami astenopii na całym świecie. Są to zaburzenia widzenia które wpływają głównie na widzenie obuoczne i wydajność wzrokową pacjentów szczególnie tych z trudnościami w widzeniu z bliska. Dzielą się one głównie na anomalie zbieżności i anomalie akomodacyjne. Częstość występowania tych zaburzeń widzenia jest bardzo zróżnicowana. Różnice te wynikają z różnych kryteriów diagnostycznych stosowanych we wcześniejszych badaniach. Jednak w literaturze naukowej nie ma zgody co do tego jakie kryteria diagnostyczne należy stosować do definiowania poszczególnych anomalii co powoduje duże różnice między nimi. Dokładna diagnoza stanowi integralną część terapii wzroku w leczeniu zaburzeń widzenia obuocznego bez zeza. Wiele zawodów szkół i uczelni wymaga długotrwałego korzystania z materiałów do czytania i komputerów. Powoduje to spowolnienie czynności wykonywanych przez osoby z anomaliami widzenia obuocznego a tym samym utrudnia im funkcjonowanie. Celem niniejszego badania jest wykorzystanie większej liczby objawów diagnostycznych i określenie częstotliwości występowania anomalii widzenia obuocznego w populacji indyjskiej.