Atburðamörk

<p><strong>Atburðamörk. Myrku miðaldirnar</strong> er skáldverk um heim þar sem menn<br>geta orðið að guðum<br>þar sem ástin er sterkari en örlögin<br>og þar sem myrkrið er aðeins mynd ljóss sem hefur gleymt sjálfu sér.</p><p>Bretland sekkur í fyrirboðum glötunar.<br>William drengur sem alla ævi hefur forðast ofbeldi hlýtur konungskórónu sem<br>verður honum byrði en ekki gjöf. Hann er ekki fæddur til sverðsins en sverðið<br>velur hann; hann sækist ekki eftir valdi en valdið kemur til þess sem óttast það<br>mest.</p><p>William vildi aldrei verða hetja - en heimurinn gerir hann að þeim síðasta sem<br>hægt er að treysta á.<br>Og þegar ljósið í hjarta hans verður of bjart mun það sama ljós breytast í verð<br>sem enginn var reiðubúinn að greiða.</p><p>En hvert ljós varpar skugga.</p><p>Julian - eldri bróðir Williams - er sterkur stoltur fæddinn til sverðs og frægðar.<br>En ástin á sömu konunni öfund gagnvart ljósi annarra og örlög sem snúast úr<br>frelsun í bölvun gefa myrkrinu rúm í hjarta hans.</p><p>Julian er enginn teiknimyndaskúrkur heldur harmrænn andstæðingur: maður sem<br>réttlátar fyrirætlanir eiðar á herðar hans og blóð annarra breyta smám saman í<br>þann sem reisir sverð gegn eigin heimi - og gegn bróður sínum.</p><p><strong>Isabella er kona af fornum ættum sem gerði hana að vampíru ekki að eigin vali</strong><br><strong>heldur af örlögum.</strong><br><strong>Líf hennar er klofið milli mannlegs dags og ódauðlegra nátta og hjarta hennar</strong><br><strong>milli tveggja bræðra.</strong></p><p>Ást hennar á William er hljóð blíð og græðandi; tengsl hennar við Julian eru<br>ástrík djúp og hættuleg.<br>Í gegnum hana opinberast bræðurnir - annar í ljósi hinn í skugga - og einmitt<br>ást hennar verður sá kraftur sem getur bjargað eytt og jafnvel vakið aftur til lífs.</p><p>Í fjarlægum austurlöndum gerir hin mállausa stúlka Mihira frá Varanasi<br>sáttmála sem heimurinn telur ómögulegan: ekki valdarsamning heldur vináttu við<br>djinninn Tíamat.<br>Hún skipar honum ekki - hún heyrir hann. Hann þjónar henni ekki - hann lærir<br>af henni.<br>Galdur þeirra rífur ekki í sundur vef heimsins heldur græðir hann: það er ljós sem<br>bindur sprungur andardráttur sem skilar borgum hita á ný minni sem gerir mann<br>að manni.</p><p>Ferð þeirra snýst ekki um vald heldur um það hvernig brothætt stúlka og forn<br>andi verða að þeim sem kunna að varðveita þegar allt annað í heiminum snýst um<br>að eyða.</p><p>Á sama tíma færa ólík þjóðerni - dvergar nagar dryaður og síðar demiúrgur<br>varúlfar og drekabornir - sjálfviljugar fórnir svo heimurinn rifni ekki í sundur<br>undir skrefum myrkursins.<br>Hver þeirra gefur það sem hann á: blóðkraft andardrátt skógarins eld<br>smiðjunnar forna söngva.</p><p>En í glufum milli heimanna vakna dökku álfarnir - þeir sem hvorki þurfa stríð til<br>frægðar né illsku til ánægju.<br>Þeir eru ekki skrímsli heldur þjóð rekin að jaðri tilverunnar. Þeir leita aðeins leiðar<br>til að lifa þegar eigin heimur þeirra deyr.<br>Alkemía þeirra getur rofið mörk heimanna og gripir þeirra geta lyft dauðlegum til<br>stigs guða.<br>En í hvert sinn sem nýr kraftur fæðist deyr hluti heimsins - skógur borg á heil öld.</p><p>Þess vegna er vegur þeirra ekki vegur illmenna heldur vegur þeirra sem skilja of<br>seint að lausn eins heims er glötun annars.</p><p>Þetta er dökk miðaldafantasía þar sem ilmur reykfylltra smiðja brauðs á vegunum<br>blóðs eiðanna og döggvar dögunar fyllir loftið.<br>Þetta er goðsagnaskáldskapur þar sem töfrar hafa verð og sverð bera nöfn.<br>Og þetta er ástardrama þar sem valið milli ljóss og skugga getur umturnað sjálfri<br>himingeimslunni.</p><p>Þegar heimurinn nálgast atburðamörkin getur