AUTOPRZECIWCIAŁA W PRZEWLEKŁYM WIRUSOWYM ZAPALENIU WĄTROBY TYPU C

Związek autoprzeciwciał związanych z wirusem zapalenia wątroby typu C z określonym obrazem klinicznym nie został wcześniej ustalony. W niniejszej pracy przedstawiamy retrospektywne opisowe i monocentryczne badanie przeprowadzone w okresie 14 lat (2002-2015) obejmujące 236 pacjentów z CCH obserwowanych na oddziale gastroenterologii B szpitala La Rabta podzielonych na 151 kobiet i 74 mężczyzn. Wśród naszych pacjentów 20% miało co najmniej jedno autoprzeciwciało. Przeciwciała przeciwjądrowe (ANA) były najczęstsze (16% przypadków) ze średnim poziomem nie większym niż 1/80 w 87% przypadków. Pozostałe przypadki to przeciwciała przeciwko natywnemu DNA (N=21 przypadków) przeciwciała przeciwko SSA (N=4) w tym 2 przypadki zespołu Sjogrena przeciwciała przeciwko ATPO (N=19) odpowiadające we wszystkich przypadkach niedoczynności tarczycy w związku z zapaleniem tarczycy Hashimoto oraz przeciwciała przeciwko receptorowi TSH (N=1) w związku z chorobą Gravesa-Basedowa. Krioglobulinemię odnotowano w 48% przypadków.