Badania nad regulacją resekcji DNA w przypadku dwuniciowych pęknięć DNA (DSB) wywołanych jonami

Złożone podwójne pęknięcia nici DNA (DSB) są najpoważniejszym uszkodzeniem DNA ponieważ stanowią ogromne wyzwanie dla komórki zarówno pod względem wiernej naprawy jak i samej możliwości naprawy. Znane są dwie główne ścieżki naprawy DSB: klasyczne niehomologiczne łączenie końców (c-NHEJ) i rekombinacja homologiczna (HR). c-NHEJ jest dostępne we wszystkich fazach cyklu komórkowego podczas gdy szlak HR funkcjonuje tylko w fazie S/G2 gdy chromatyd siostrzana jest dostępna jako matryca. Ponadto komórki mają do dyspozycji jeszcze jeden szlak naprawy - alternatywne niehomologiczne łączenie końców (alt-NHEJ) które może działać na resekowane końce pęknięć DNA. Resekcja DNA jest ważnym etapem w podejmowaniu przez komórkę decyzji o wyborze szlaku naprawy DSB. Resekcja DNA zachodzi nie tylko w komórkach S/G2 ale także w komórkach G1 po złożonym uszkodzeniu DNA wywołanym promieniowaniem ciężkimi jonami. Celem tej pracy jest wyjaśnienie mechanizmu regulacji resekcji w komórkach G1 po napromieniowaniu ciężkimi jonami. Skupia się ona w szczególności na roli czynników regulujących resekcję RIF1 i BRCA1. Przydatnym modelem do badania mechanizmu ograniczenia resekcji są komórki w stanie spoczynku komórki G0.