Badanie dotyczące udziału wapnia w niedokrwieniu i prawidłowej pracy serca

Właściwości biochemiczne i biofizyczne prawidłowego i niewydolnego serca człowieka różnią się od siebie. Stwierdzono że napięcie mięśnia sercowego pozbawionego błony komórkowej z niewydolnego serca jest bardziej wrażliwe na wapń niż napięcie mięśnia sercowego z prawidłowego serca natomiast maksymalna aktywność ATPazy miofibrylarnej jest obniżona w niewydolnym sercu. Nadciśnienie nerkowe wywołano u szczurów za pomocą modelu 2-nerki-1-klips (2K1C). Ciśnienie krwi rejestrowano poprzez wprowadzenie cewnika do lewej tętnicy szyjnej. Zastosowano przetwornik Statham p23 DC a ciśnienie rejestrowano na poligrafie Grass. Serce zamontowano i zarejestrowano potencjał czynnościowy z mięśnia brodawkowego. Mięśnie sercowe wyizolowano ze szczura zgodnie z metodą Mitry i Morada (1981). Skurcze serca rejestrowano przez 90 minut. Początkową amplitudę skurczu obliczono jako 100% a spadek amplitudy skurczu w ciągu 60 minut wyniósł 80%. Spadek amplitudy skurczu nie był znaczący. Obserwacje wskazują że APD 40 jest najbardziej wrażliwy na zmiany stężenia wapnia w buforze superfuzji. Mięśniówki szczura badano za pomocą cytometru przepływowego.