Badanie eksperymentalne dotyczące skuteczności przechwytywania

Zastosowanie interceptora zarówno w łodziach ślizgowych jak i półślizgowych jest od pewnego czasu powszechne. Od zawsze uważano go za alternatywę dla klap i istnieje wiele dowodów w literaturze na jego wyższą skuteczność. Interceptor składa się z cienkiej płyty wystającej z łodzi o długości zazwyczaj między 15 a 4 ‰ długości LWL i jest umieszczony w najbardziej tylnej części dna. Jego rolą jest wywieranie nadciśnienia zdolnego do podniesienia rufy a w konsekwencji do zmiany trymu. Jest często stosowany jako standardowe urządzenie na łodziach pływających z niewielką prędkością względną oraz jako urządzenie ruchome na łodziach motorowych. Chociaż jest już dość powszechny w literaturze nie ma solidnych dowodów potwierdzających ilościową ocenę zalet stosowania interceptorów pod względem oporu kadłuba. Praca wykonana na potrzeby niniejszej pracy magisterskiej zawiera wiele danych eksperymentalnych opartych na zmianach prędkości trymu wyporności kąta deadrise z uwzględnieniem różnych wymiarów urządzenia. Ponadto zaproponowano nowe geometrie interceptorów które przyniosły znaczące wyniki.