Badanie parodystycznej literatury postkolonialnej i postkolonialnej literatury gotyckiej

Istnieje grupa powieści które wielu krytyków zaklasyfikowało jako postkolonialne lub „odpowiadające. Należą do nich Wide Sargasso Sea autorstwa Jean Rhys Jack Maggs autorstwa Petera Careya oraz Foe autorstwa J. M. Coetzee. Postkolonializm jest również uważany za formę parodii. Jednak gatunek ten czasami odbiega od swojego pierwotnego celu jakim jest odpowiadanie na teksty kolonialne. Jest to parodia która parodiuje samą siebie. W ten sposób postkolonializm poszerza zakres parodii i jej funkcję; to znaczy jeśli postkolonializm jest parodią kolonializmu a gotyk sam w sobie jest gatunkiem parodystycznym to „Szerokie Morze Sargassowe „Foe i „Jack Maggs można również zaklasyfikować jako coś co nazwę „podwójnymi parodami ponieważ parodiują one parodie. Parodiują one nie tylko niektóre cechy postkolonializmu ale także postkolonialną literaturę gotycką. Wśród cech które sprawiają że omawiane dzieła są parodią postkolonialną znajduje się sytuacja kobiet i klasy robotniczej niewolników oraz mężczyzn i kobiet z klasy robotniczej która nie ulega zmianie. Grupy te są kolonizowane uciskane i manipulowane. Parodia funkcjonuje głównie poprzez wyolbrzymianie pewnych cech w celu uzyskania absurdalnego efektu w omawianych powieściach.