Badanie różnorodności genetycznej ziemniaka (Solanum tuberosum L.)

Badanie to przeprowadzono w celu zbadania różnorodności genetycznej 31 genotypów ziemniaka przy użyciu metod biometrycznych przez 3 kolejne lata. Zbadano procedurę statystyczną DMRT oraz analizę wariancji zmienności korelacji współczynnika ścieżki i różnorodności genetycznej. Badanie DMRT i analiza wariancji wykazały że 31 genotypów rok i interakcja (G×Y) były dobrze zróżnicowane. Niższa wartość wariancji środowiskowej niż wariancji genotypowej i fenotypowej oraz wysoki procent GCV i PCV dla większości cech w badaniu parametrów genetycznych sugerują że większa zmienność między odmianami wynikała z przyczyn genetycznych. Analiza współczynnika korelacji i współczynnika ścieżki sugeruje istotną dodatnią zależność między masą bulw (plonem) a rośliną w przypadku większości cech zarówno na poziomie genotypowym jak i fenotypowym. W celu określenia stopnia różnorodności genetycznej wśród 31 genotypów ziemniaka przeprowadzono analizę głównych składowych (PCA) analizę skupień analizę głównych współrzędnych (PCO) diagram skupień i średnią skupień.