Bela Joe

La vera Bela 'Joe' ( Ĝo ) estis mezgranda bruna kaj miksrasa hundo. Li estis origine posedata de viraĉo de la urbo Meaford en Ontario Kanado kiu kruele misuzis lin kaj eĉ fortranĉis liajn orelojn kaj voston. Walter Moore savis la hundon en 1890 de probabla morto perforta kaj dolora. En 1892 Margaret Marshall Saunders (1861-1947) unue eksciis pri 'Bela JOE' kiam ŝi vizitis sian fraton kaj lian edzinon Louise Moore. Saunders estis tiel kortuŝata de la parola informo pri Joe ke ŝi decidis verki longan rakonton en formo de aŭtobiografio. Ŝi volis ke 'Bela Joe' rakontu kortuŝe siajn vivospertojn per sia propra hunda voĉo. Kiam ŝi legis pri literatura konkurso de la 'Usona Humana Eduka Societo' Marshal Saunders alilokigis la lokon de la rakonto al la usona ŝtato Maine ( Mejn ) kaj ŝanĝis la nomon de la familio de Moore al Morris. La romano gajnis la unuan lokon kaj estis eldonita en 1893 kiam alia rakonto el vidpunkto de besto 'Nigra Belulino' ( Black Beauty ) de Anna Sewell jam fariĝis klasika verko kiu simile permesis al la leganto eniri la menson de la besto kaj senti pli da simpatio ol priskribo prezentita laŭ rekta dokumenta maniero.<br />Ĝis 1900 pli ol 800000 vendiĝis en Usono 40000 en Kanado kaj 100000 en Britio.