Charakterystyka odporności muchy domowej na imidaklopryd

Muchy domowe są poważnym zagrożeniem dla rolnictwa i zdrowia publicznego. Na całym świecie imidaklopryd jest stosowany jako środek do zwalczania much domowych. Istnieją jednak doniesienia o odporności fizjologicznej i behawioralnej na imidaklopryd. Badania przeprowadzone w Kalifornii i na Florydzie w Stanach Zjednoczonych wykazały odporność fizjologiczną na imidaklopryd jednak nie przeprowadzono żadnych badań charakteryzujących odporność much domowych z tego regionu. Niniejsza książka stanowi analizę tej odporności. Trzy laboratoryjne selekcje imidakloprydu szczepu uzyskanego z Florydy zwiększyły odporność tworząc szczep 2300-krotnie i 130-krotnie odporny odpowiednio u samic i samców. Odporność była niestabilna zmniejszała się z upływem czasu i miała charakter synergiczny. Leczenie piperonylobutoksydem (PBO) nie było w stanie stłumić odporności na imidaklopryd co wskazuje że detoksykacja cytochromu P450 nie powoduje odporności. Wystąpiła ≥100-krotna odporność krzyżowa na acetamipryd i dinotefuran ale nie na spinosad. Odporność została przypisana autosomom 3 i 4. W niniejszym badaniu omówiono znaczenie tych wyników dla praktycznego zarządzania odpornością na imidaklopryd oraz potencjalne mechanizmy odporności.