Ciało i język w myśli Emmanuela Levinasa

Zatem w bardziej klasyczny sposób od czasów Arystotelesa człowieka definiowano jako zwierzę obdarzone językiem myśl Levinasa prowadzi nas do myślenia o nowym humanizmie w strukturach inności bierności otwartości bliskości ekspozycji i odpowiedzialności. Człowiek jako istota języka jest od początku także istotą „z ciała i krwi. Dlatego jest znany jako istota z ciała i języka. Aby myśleć o podmiotowości musimy myśleć o niej jak o terytorium składającym się z dwóch dziedzin: ciała i języka. To z ciała możemy odkryć konkretność człowieka. To z języka możemy mu wysłać adres wezwanie a także odpowiedzieć na ten adres. Nowy humanizm humanizm drugiego człowieka jest zatem cielesny i językowy niczym „jego dwie ręce pokornego stworzenia przypisany do odpowiedzialności za siebie i za innych. Doświadczenie ciała i języka to dwa filary które pozwalają myśleć o relacji międzyludzkiej niezbędnej do doświadczenia transcendencji i jej znaczenia.