Claudia raakt opgewonden. 2

In Claudia raakt opgewonden verkent Mia Graf het intieme spanningsveld tussen routine en verleiding tussen zekerheid en het gevaar van een nieuwe impuls. Haar verhalen zijn doordrongen van zinnelijkheid tederheid en innerlijke onrust - momenten waarin verlangen plots de koers verandert en liefde iets onbekends iets ongrijpbaars wordt. Met haar heldere vrouwelijke toon schrijft Graf niet over goedkope opwinding maar over de kunst van het voelen - van aanraken ademen wachten.In het titelverhaal zeilt Claudia met haar man mee op het jacht van een bevriend stel. Onder de zon van het Caribisch gebied ontvouwt zich een spel van nabijheid en afstand van fluisteringen in de nacht en onuitgesproken nieuwsgierigheid. De dagen glijden voorbij in een zwoele cadans van wind zout en huid. Tot een plotselinge gebeurtenis het evenwicht verstoort - en de verborgen spanning tussen de vier opnieuw vorm krijgt.Die nacht hingen we samen in de hangmat dronken van lucht en licht. Claudia lachte zacht haar haar gleed over mijn borst haar huid rook naar zee en bier. De sterren lagen stil boven ons alsof ze ademloos toekeken. Ik dacht aan niets en aan alles tegelijk - aan hoe zij me aankeek hoe haar hand even bleef rusten hoe haar adem me raakte als een belofte die ik niet durfde uit te spreken. De wereld dreef en ik dreef met haar mee.Met een subtiel gevoel voor timing en taal laat Mia Graf zien hoe verlangen zich zelden laat sturen - hoe het onverwacht oplaait midden in het gewone leven en hoe het soms pas betekenis krijgt op het moment dat alles dreigt te kantelen.Want het zijn niet altijd de stormen die ons wakker schudden - soms is het juist de stilte die iets in ons losmaakt.