Czysty pianizm w etiudach i ćwiczeniach Karla Czernego

Monografia poświęcona jest badaniu estetycznych zasad czystego pianizmu w etiudach i ćwiczeniach Karla Czernego. Opracowano strukturę pianizmu i określono jego determinanty. Dokonano rozróżnienia między czystymi i interpretacyjnymi formami pianizmu. Podkreśla się że pianistyka K. Czernego odzwierciedla dominujący ideał jego czasów ale jego związek z L. van Beethovenem koryguje jego poglądy na temat gry fortepianowej w ogóle a pianistyki w szczególności. Z tych pozycji rozważane są dwa dzieła dydaktyczne K. Czernego oraz jego szkice i ćwiczenia na materiale op. 299 op. 740 op. 365. Zwraca się uwagę na obecność instrukcji wykonawczych w tych zbiorach mających na celu zrozumienie ćwiczenia dydaktycznego jako zjawiska muzycznego. Prześledzono wpływ szkoły K. Czernego na etiudy F. Liszta i współczesną pedagogikę muzyczną.