Czytanie powieści Samuela Becketta „The Unnamable jako narracji poststrukturalnej

Kwestionowanie leży u podstaw fikcyjnych światów Samuela Becketta. W powieści „The Unnamable zdolność myślenia kartezjańskiego „ja jest kwestionowana od samego początku. W ten sposób podważa się wszelką pewność co do tożsamości własnej przestrzeni (miejsca i czasu) Innego a co ważniejsze języka. Mimo to cała narracja ujawnia niekończące się pragnienie „kontynuowania aby narrator lub głos którego nie da się nazwać mógł w końcu znaleźć wewnętrzny spokój sens lub znaczenie. To co odróżnia go od postaci modernistycznych to ostateczna niewiara w język zarówno w zakresie oddania ostatecznego znaczenia lub znaczenia jak i przekazywania swoich myśli światu zewnętrznemu. Nie jest on jednak również postmodernistycznym absurdyściem. Świadomy prawdziwej funkcji języka i wszechobecności Innego nadal chętnie poszukuje możliwych sposobów zdefiniowania i zrozumienia siebie. Chociaż Beckett nie był inicjatorem filozoficznej kontemplacji nad istotą i egzystencją człowieka bez wątpienia można go uznać za pierwszego pisarza który poruszył istniejące już pytania epistemologiczne i ontologiczne w wysoce literackiej formie.