Dobre praktyki produkcyjne w rolnictwie rodzinnym

Jako alternatywę dla rozwoju społeczności wiejskich rolników rodzinnych obserwuje się pojawienie się różnych przedsięwzięć rolno-spożywczych których głównym celem jest zwiększenie wartości surowców pochodzących z pola poprzez ich przetwarzanie. Jednak z powodu braku skutecznych polityk publicznych pomocy technicznej i niskiego poziomu wykształcenia rolników w zakresie odpowiednich technik przetwarzania i minimalnych warunków produkcji żywności okazuje się że te jednostki produkcyjne nie spełniają norm higieniczno-sanitarnych ustanowionych przez brazylijskie ustawodawstwo a ich produkty mają niską jakość mikrobiologiczną co stanowi zagrożenie dla zdrowia konsumentów. W związku z tym niniejsza praca przedstawia studium przypadku rodzinnego przedsiębiorstwa produkcyjnego w Abaetetuba w stanie Pará pokazując w jaki sposób program dobrych praktyk produkcyjnych może być opracowany i wdrożony w solidarnych przedsięwzięciach gospodarczych promując rozwój obszarów wiejskich i poprawę jakości produktu końcowego.