Grimcat

<p>Atë mëngjes të djele selvijat dukeshin më të zymta më të thara dhe më shtatlarta. Të ngrysura dhe disi të kërrusura pëshpërisnin me njëra tjetrën ca fjalë ngushëllimi që i merrte me vete era e Krastës. Zgjatnin krahët e këputur dhe i përqafonin vogëlushët dashurisht. </p><p>Çimi nuk kishte parë asnjëherë një njeri të vdekur në jetën e vet dhe për këtë arsye seç ndjente një lloj frike. Në ëndërr i dilnin lloj lloj fytyrash të heshtura dhe të vrenjtura që nuk thonin asgjë por që me sytë e mbyllur ngjanin më shumë me alienët që vinin nga pafundësia. Përse vdiste njeriu dhe ku shkonte shpirti pas vdekjes? A do të shndërrohej babai në diçka tjetër: përshembull në një pemë ulliri apo qiparis? </p>