Heidegger

Według Heideggera znaczenie bycia i jego „pierwotna prawda (Alétheia) zostały po raz pierwszy przemyślane przez przedsokratejskiego filozofa Parmenidesa. Dla niego Parmenides był jednym z głównych myślicieli - obok Heraklita - medytujących nad byciem człowieka (dasein). Jednak po tym aurorycznym momencie w filozofii myśl przeszła w rodzaj ukrycia lub błądzenia w odniesieniu do poszukiwania pierwotnego znaczenia bytu. W ten sposób od filozofii Platona do Nietzschego znaczenie „bycia popadło w rodzaj zapomnienia. Heidegger wskazuje jednak na poetyckie powiedzenie jako sposób na uchronienie nas przed niebezpieczeństwem zapomnienia sensu bycia. W tym celu myśliciel ujawnia że poezja otwiera możliwość odsłonięcia bycia ponieważ bycie-w-świecie umożliwia otwarcie które odsłania. Otwarcie to jest możliwe w takim stopniu w jakim się poetyzuje. Poetyzowanie sprawia że rzeczy się pojawiają. W tym sensie celem tej pracy jest zbadanie Heideggerowskiego pytania w jaki sposób możliwe jest poprzez „poetyckie mówienie myślenie o języku jako o tym co zabezpiecza i umożliwia otwarcie i odsłonięcie bycia.