Hip like me

John Howard Griffin w swojej książce Black Like Me (opublikowanej w 1961 roku) opisuje jak zmienił swój biały wygląd w taki sposób że pozwoliło mu to uchodzić za czarnoskórego mężczyznę. Podróżował po amerykańskim południu opisując to czego doświadczył oczami czarnoskórego mężczyzny. Jego zamiarem było ujawnienie surowego stopnia rasizmu z jakim spotykają się Czarni. Jedną z lekcji płynących z książki jest to jak istotny jest obraz w odniesieniu do naszych interakcji z innymi ludźmi. Jim Schnell spotkał się z podobnymi okolicznościami w latach 1978-1982 kiedy zaangażował się w badania terenowe z kontrkulturą hipisowską w ramach swojej pracy doktorskiej. Zmienił swój wygląd poprzez długie włosy i ubrania w stylu hipisowskim itp. z zamiarem zwiększenia dostępu do środowisk społecznych które chciał zbadać. Efektem ubocznym tego badania było to że dowiedział się wiele o tym jak ważna jest prezentacja siebie w odniesieniu do tego jak postrzegają nas inni. Jego tematem jest miękki komentarz kultury popularnej na temat roli wizerunku i prezentacji siebie. Ujawnienie przez Griffina zuchwałego rasizmu jest znacznie poważniejszą sprawą która ma niezwykle istotne konsekwencje ale doświadczenie Schnella stanowi istotny komentarz na temat roli wizerunku.