Hiperakumulacja arsenu przez Pteris vittata i P. ensiformis (paprocie)

Problem zanieczyszczenia gleby i wody arsenem jest poważnym problemem środowiskowym na całym świecie ze względu na jego wysoką toksyczność. W wielu krajach odnotowano przypadki skutecznej remediacji arsenu przez niektóre gatunki roślin uznawane za hiperakumulatory. Jednakże brakuje informacji na temat statusu hiperakumulacji Pteris vittata i P. ensiformis w Nigerii. W niniejszej publikacji przedstawiono zatem potencjał hiperakumulacji arsenu i fitoremediacji tych paproci po poddaniu ich przez dwanaście (12) tygodni działaniu różnych stężeń arsenu w glebie. Wyjaśniono również wpływ arsenu na wzrost anatomię listków i łodyg oraz żywotność zarodników tych dwóch roślin. Wyniki wykazały że P. vittata zgromadziła do 64132 ppm arsenu w korzeniach i 65747 ppm w liściach we wszystkich przypadkach podczas gdy P. ensiformis zgromadziła do 15662 ppm w korzeniach i 15120 ppm w liściach. Całkowita akumulacja arsenu była większa w P. vittata niż w P. ensiformis. Negatywny wpływ arsenu na anatomię P. vittata był minimalny w porównaniu z P. ensiformis. P. vittata jest zatem dobrym hiperakumulatorem arsenu.