Humanizowana opieka nad osobami starszymi z trudnościami w komunikacji

Ta książka jest skierowana do pracowników służby zdrowia zainteresowanych refleksją nad polityką humanizacji publicznej. Przedstawia ona w jaki sposób psychologowie pracujący w programie humanizacji zdrowia w szpitalu uniwersyteckim przyczyniają się do osób starszych z przewlekłymi chorobami które mają trudności z komunikacją z powodu patologii i/lub następstw które uniemożliwiają im słyszenie mówienie i rozumienie ponieważ psychoterapia opiera się na dialogu. Badanie fenomenologiczne opierało się na Opiece Skoncentrowanej na Osobie Carla Rogersa której kryteria mogą służyć jako podstawa do zrozumienia starzenia się trudności w komunikacji psychologii humanistycznej i polityki humanizacji które są punktem odniesienia dla humanizowanej opieki psychologicznej dla wszystkich ludzi. Starzenie się charakteryzuje się szeregiem zmian fizycznych społecznych poznawczych i behawioralnych które bezpośrednio wpływają na jednostkę społecznie zakłócając lub nie jej stan autonomii i niezależności. W tym kontekście istnieje związek między językiem a komunikacją których zmiany są widoczne u osób starszych takich jak afazja głuchota i utrata słuchu.