Jak zrównoważyć konwergencję UE i ożywienie gospodarcze w regionie SEE6

W ciągu ostatniej dekady dziesięć nowych państw członkowskich UE osiągnęło wysoki stopień integracji rynkowej i stabilizacji makroekonomicznej w ramach procesu akcesyjnego. Głównym wyzwaniem dla tych krajów jest radzenie sobie z dużymi i potencjalnie niestabilnymi napływami kapitału oraz osiągnięcie nominalnej konwergencji niezbędnej do przyjęcia euro. Wyzwania te należy rozwiązać w ramach ograniczonej polityki fiskalnej. W kontekście dostosowań makroekonomicznych polityka makrofiskalna będzie w najbliższych latach głównym elementem polityki makroekonomicznej. Muszą one koncentrować się na spełnieniu wymogów dotyczących stabilności UGW oraz pomagać w absorpcji skutków zagregowanego popytu wynikającego z dużego napływu kapitału. Jeśli chodzi o konwergencję makroekonomiczną krajów SEE6 i przypadku Macedonii członkostwo w UE wymaga konwergencji gospodarki macedońskiej z gospodarką UE w realistycznych warunkach wskazujących dochód na mieszkańca i strukturę gospodarczą oraz w ujęciu nominalnym co oznacza konwergencję cen inflacji i stóp procentowych.