Jakość bakteriologiczna wody pitnej w Mbarara w Ugandzie

W 2005 r. kiedy przeprowadzono niniejsze badanie w podokręgu Rukiri w dystrykcie Mbarara w Ugandzie 98% ludności miało dostęp do bezpiecznej wody jednak częstość występowania chorób biegunkowych nie różniła się od innych podokręgów w których dostępność wody wynosiła zaledwie 50%. Badanie wykazało że chociaż rząd skupił się na infrastrukturze budując bezpieczne źródła wody brakowało działań związanych z oprogramowaniem takich jak promocja higieny. Doprowadziło to do zanieczyszczenia wody przed jej ostatecznym spożyciem. Badanie wykazało że liczba bakterii z grupy coli która jest miarą zanieczyszczenia wody fekaliami stopniowo wzrastała od źródła poprzez zbieranie przechowywanie i pojemniki do picia. W związku z tym mimo że pobrana woda była bezpieczna do czasu spożycia w domu była już poważnie zanieczyszczona. Również warunki sanitarne i higiena w gospodarstwach domowych były bardzo złe. Podczas gdy wspólnotowo utrzymywano czystość bezpiecznych źródeł wody nie zajęto się w odpowiedni sposób kwestią warunków sanitarnych i higieny w gospodarstwach domowych za które odpowiedzialność ponoszą poszczególne gospodarstwa. Te niedociągnięcia były przyczyną niepowodzenia w osiągnięciu korzyści wynikających z wysokiego poziomu dostępności bezpiecznej wody co skutkowało znacznym zmniejszeniem częstości występowania chorób biegunkowych.