Kalpakallola

ଏ ଯୁଗଳବନ୍ଦୀ ପୁସ୍ତକର ବିଷୟବସ୍ତୁକୁ ଚାରିଭାଗରେ ସଜାଯାଇଛି ଯଥା [କ] ରାଗ ଅନୁରାଗ [ଖ] ଭାବ ଅନୁଭାବ [ଗ] ରଙ୍ଗ ତରଙ୍ଗ [ଘ] ସ୍ମୃତି ଅନୁଭୂତି କବିତା ଭିତରେ ବିବିଧତାର ପରିପ୍ରକାଶ ପାଇଁ କିଛି ଭିନ୍ନ ଧରଣର ଶବ୍ଦ ସଜ୍ଜା କରାଯାଇଛି । ସରଳ ଭାବ ଓ ଶବ୍ଦବିନ୍ୟାସ ସହ ସାଧୁଶବ୍ଦର ପ୍ରୟୋଗ ମଧ୍ୟ ହେଇଛି । ମୂଖ୍ୟତଃ ଜଣକ ଦ୍ବାରା ଲିଖିତ ପ୍ରତିଟି କବିତାର ଶେଷ ପଂକ୍ତି ବା ଶେଷ ଶବ୍ଦ ଅନ୍ୟ ଜଣକର ପ୍ରାରମ୍ଭ ଶବ୍ଦ ବା ପଦଭାବେ ବ୍ୟବହାର କରି ଲେଖାକୁ ଆଗକୁ ନିଆଯାଇଛି । କେଉଁଠି ପ୍ରତି ଧାଡିର ପ୍ରାରମ୍ଭ ଗୋଟିଏ ଅକ୍ଷରରେ ଅଛି ତ କେଉଁଠି ପ୍ରତି ଧାଡିର ଶେଷଶବ୍ଦ ପରବର୍ତ୍ତୀ ଧାଡିର ପ୍ରଥମଶବ୍ଦ ଭାବେ ବ୍ୟବହୃତ ହେଇଛି ଯଦିବା ଭାବନାର ପ୍ରବାହ ଅବ୍ୟାହତ ଅଛି । ଏତଦ୍ ବ୍ୟତୀତ ଚେଷ୍ଟା କରିଛୁ ଦୁହେଁ ପ୍ରତ୍ୟେକ କବିତାକୁ ଲେଖନୀ ମାଧ୍ୟମରେ ଆମ ବାସ୍ତବଭାବନାର ରୂପ ଦେଇ ସ୍ଵପ୍ନର ରଙ୍ଗ ମାଖି କଳ୍ପନାର ଭୂଷଣରେ ସଜାଇ କବିତାକାମିନୀଟିକୁ ମୂର୍ତ୍ତୀମନ୍ତ କରିବା ପାଇଁ । ଏକ ସରମୀ ଲତିକା ଯେପରି ଏକ ବିଶାଳ ତରୁରେ ନିଜକୁ ଅନାୟାସରେ ଜଡାଇ ଧରେ ସେମିତି ହୃଦୟ ରୂପୀ ଉପବନର ଭାବତରୁରେ କବିତା ରୂପକ ଲତା ନିଃସଂକୋଚରେ ଆଗକୁ ମାଡି ବିକାଶୋନ୍ମୁଖୀ ହୁଏ । ଅନ୍ତରର ଭାବନାକୁ ସଠିକ୍ ଭାବେ ଉପଯୁକ୍ତ ଶବ୍ଦ ବିନ୍ୟାସ ଦ୍ବାରା ରୂପ ଦେବାପାଇଁ ମନ ଭିତରେ ଖେଳୁଥିବା ରାଗ ରଞ୍ଜିତ ଅନୁରାଗ ଭାବଭରା ଅନୁଭାବର ସମନ୍ବୟତା ସ୍ଵତଃ ସୃଷ୍ଟି ହେଇଥିବା ବହୁବିଧ ରଙ୍ଗର ଅନାହତ ତରଙ୍ଗ ସହ ନିଜର ବହୁମୂଲ୍ୟ ସ୍ମୃତି ସମ୍ବଳିତ ଅନୁଭୂତିକୁ ଏକତ୍ର କରି ସଜେଇଛୁ ଏ ଯୁଗ୍ମ ସାରସ୍ଵତ ଅର୍ଘ୍ୟ । ମାନସପଟରେ ସଞ୍ଚିତ ଆବେଗର ଏକ ତରଙ୍ଗାୟିତ ଆଲୋଡନ ସ୍ଵପ୍ନାବିଷ୍ଟ ତଥା ଆନନ୍ଦମୟ ଏକ ଅବ୍ୟକ୍ତ ଭାବନାର ଶବ୍ଦମାଧ୍ୟମରେ ପରିପ୍ରକାଶ ହେଉଛି ଏଇ ମାନସପୁତ୍ରୀ କଳ୍ପକଲ୍ଲୋଳ ଏକ ଅନନ୍ୟ ଯୁଗଳବନ୍ଦୀ । ଆଶା ଓ ବିଶ୍ବାସ ଯେ ପ୍ରେରଣାର ଉତ୍ତୁଙ୍ଗ ଉତ୍ସରୂପୀ ଆମ ରସିକ ପାଠକ ବର୍ଗ ଏ ଅର୍ଘ୍ୟକୁ ଆଗ୍ରହରେ ସ୍ବୀକାର କରିବେ ।