Kendine Sesleni��

Şair dedikleri kısaldıkça uzayan bir yol çok tekinsiz otel odaları biraz sıkça ziyarete gidilen bir pişmanlık. Şiir dedikleri ise; her istediğimde gelip onu kullandığım ve her istediğimde onu aşağılayıp terk ettiğim bütün adi kaprislerimi çeken vefalı ama bir o kadar da onursuz bir sevgili. Sanki evimin kapısında sürekli benimle göz göze gelmeyi bekleyen bir dilenci. Ben bu kadar çok sadakati o güzel bakışlı ve hisli sokak köpeklerinde bile görmedim.“