KOMPOZYTY WZMACNIANE WŁÓKNAMI

Nowa era w dziedzinie materiałów do odbudowy zębów rozpoczęła się w 1955 roku kiedy Buonocore odkrył że żywica akrylowa tworzy akceptowalną mikromechaniczną adhezję z suchą szkliwem które zostało wytrawione kwasem fosforowym. W obecnej erze stomatologii adhezyjnej lub mikrostomatologii najważniejsza jest konserwacja struktury zęba. Postępy w dziedzinie materiałów i technik stomatologii adhezyjnej umożliwiły rozwój metod nieinwazyjnych lub minimalnie inwazyjnych. Jednym z takich materiałów są kompozyty wzmocnione włóknami. Wzmacnianie żywic dentystycznych krótkimi lub długimi włóknami w przeciwieństwie do powszechnie stosowanego wzmacniania cząstkami jest opisywane w literaturze od co najmniej 30 lat. Jednakże mimo że praktycznie wszystkie doniesienia wskazują na pozytywne wyniki wzmacnianie włóknami nigdy nie zostało wdrożone do rutynowej praktyki klinicznej. Dlatego też znajomość podstawowych zasad stosowania tego materiału technik optymalizacji sukcesu klinicznego i jego zastosowań ma ogromne znaczenie dla dentystów. Zastosowanie FRC zarówno w implantologii stomatologicznej jak i protetyce ruchomej ma szeroki potencjał.