Leczenie zawału serca z uniesieniem odcinka ST od fibrynolizy do P

Terapia reperfuzyjna to leczenie które przywraca przepływ krwi przez zablokowane tętnice zazwyczaj po zawale serca (zawału mięśnia sercowego). Kategorie terapii reperfuzyjnej obejmują zatem leki rozbijające skrzepy (fibrynolityczne) oraz zabiegi mające na celu udrożnienie tętnic za pomocą stentów lub przeszczepienie tętnic wokół blokad. Interwencje te stały się tak istotne w nowoczesnym leczeniu ostrego zawału mięśnia sercowego że mówi się o erze reperfuzji. Pacjenci z podejrzeniem ostrego zawału mięśnia sercowego i uniesieniem odcinka ST (STEMI) lub nowym blokiem odnogi pęczka Hisa w 12-odprowadzeniowym EKG są uznawani za osoby z zakrzepicą niedrożnościową w tętnicy wieńcowej nasierdziowej. Są oni zatem kandydatami do natychmiastowej reperfuzji albo za pomocą terapii trombolitycznej przezskórnej interwencji wieńcowej (PCI) albo gdy te terapie nie przynoszą oczekiwanych rezultatów operacji pomostowania aortalno-wieńcowego.