Metody analityczne do oznaczania elektrofiliowych związków pośrednich

Ze względu na reaktywność elektrofiliowych związków pośrednich (EI) i ich udział w różnych procesach chorobowych (nowotwory cukrzyca i wrażliwość na leki) ich ilościowe oznaczanie ma ogromne znaczenie. Niniejsza książka poświęcona jest opracowaniu metod oznaczania epoksydów αβ-nienasyconych karbonylów i αβ-dikarbonylów. Jako cząsteczki reprezentatywne wykorzystano 12-epoksy-3-buten (EB) keton metylowo-winylowy (MVK) i aloksan. Po derywatyzacji za pomocą NN-dietyloditiokarbaminianu (DTC) lub 12-fenylenodiaminy (PD) stabilne addukty EI analizowano za pomocą wysokosprawnej chromatografii cieczowej (HPLC) w fazie odwróconej (RP) w połączeniu z detekcją UV lub fluorescencyjną. Ułatwiło to wykrycie wszystkich trzech związków tj. EB MVK i aloksanu. Wykrywalność i powtarzalność osiągnięto na poziomie poniżej pikomola lub femtomola. Ponadto podejście to było solidne i łatwo dostosowywalne do analizy różnych EI należących do powyższej klasy związków. Metody te były odpowiednie do analizy EI w płynach biologicznych tj. surowicy płodowej bydlęcej i homogenatach tkankowych mózgu serca wątroby i nerek.