Model zrównoważonej doskonałości operacyjnej

W większości inicjatyw dotyczących doskonałości operacyjnej brakuje integracji dojrzałości zarządzania wiedzą z powiązanymi działaniami na rzecz ciągłego doskonalenia które są niezbędne do utrzymania konkurencyjności. Ponadto wzajemne powiązania między ciągłym doskonaleniem a rozwojem pracy stają się kluczowym obszarem zainteresowania organizacji które chcą stworzyć stale ewoluujący system zarządzania oparty na podstawowych wartościach metodologiach i narzędziach mający na celu zwiększenie zadowolenia klientów przy mniejszym zużyciu zasobów. Stary paradygmat przemysłowy który koncentrował się na pracy kapitale materiałach i energii postrzegał technologię i wiedzę jako czynniki zewnętrzne wpływające na produkcję. Obecnie ramy te są podważane i pojawia się nowy trend. Trend ten ma na celu przekształcenie starego systemu przemysłowego w system oparty na wiedzy który może prowadzić do innowacji a tym samym do przewagi ekonomicznej. Koncepcja ciągłego doskonalenia ma swoje korzenie w wielu innych dziedzinach w tym w projektowaniu systemów społeczno-technicznych rozwoju relacji międzyludzkich oraz dyskusji na temat „lean manufacturing. Badanie skoncentruje się na ciągłym doskonaleniu jako pojęciu odnoszącym się do wyniku procesu pojawiających się innowacji.