Najnowsze postępy w bioanalitycznych metodach wykrywania biomarkerów

Zakażenia schistosomami mają poważne konsekwencje dla rozwoju społeczno-gospodarczego wielu krajów tropikalnych. Te wyniszczające i przewlekłe choroby występują endemicznie w ponad 70 krajach ale narzędzia diagnostyczne są ograniczone i konieczne są nowe testy aby ograniczyć zachorowalność i śmiertelność. Opracowanie takich testów może zostać ułatwione dzięki identyfikacji biomarkerów specyficznych dla danej choroby które są dodatnie we wczesnej fazie zakażenia pozwalają odróżnić zakażenie ostre od przewlekłego i mogą służyć do potwierdzenia wyleczenia. Niniejsza praca ma dwa główne cele: (a) identyfikację wzorców proteomicznych specyficznych dla poszczególnych stadiów wczesnego (3 tygodnie) ostrego (6 tygodni) i przewlekłego (12 tygodni) zakażenia Schistosoma mansoni w modelu mysim; (b) profilowanie surowicy osób zakażonych S. mansoni lub S. haematobium i porównanie tych wzorców z profilem białkowym surowicy zdrowych osób. Aby osiągnąć te cele przeprowadzono analizy proteomiczne surowicy myszy i ludzi przy użyciu kilku różnych metod spektrometrii masowej (MS).