Nawadnianie słoną wodą i azotem na podkładkach guawy

Uprawa guawy na nawadnianych obszarach półpustynnej północno-wschodniej Brazylii ma ogromne znaczenie społeczno-gospodarcze. Przede wszystkim ze względu na ograniczenie jakości wody do nawadniania w tym regionie konieczne jest zbadanie technik umożliwiających wykorzystanie słonej wody w uprawie tego gatunku. Celem tego badania była ocena tolerancji podkładek guawy na zwiększone zasolenie wody irygacyjnej przy nawożeniu różnymi dawkami azotu. Doświadczenie przeprowadzono w szklarni w Centrum Nauk i Technologii Rolno-Spożywczych Uniwersytetu Federalnego Campina Grande (CCTA/UFCG) zlokalizowanym w gminie Pombal - PB. Eksperyment zaprojektowano w randomizowanych blokach w układzie czynnikowym 5 x 4 z zabiegami odnoszącymi się do pięciu poziomów przewodności elektrycznej wody do nawadniania (ECa) 03; 11; 19; 27 i 35 dS m-1 w interakcji z czterema dawkami azotu (N): 70 100 130 i 160% N zalecanej dawki dla sadzonek guawy. Zastosowano cztery powtórzenia z dwiema użytecznymi roślinami na jednostkę doświadczalną gdzie oceniano genotyp gujawy Paluma.