Nie za młodzi żeby biegać w Nigerii

Niniejsza książka krytycznie analizuje ruch Nie za młody by kandydować w Nigerii analizując jego praktyczny wpływ przez pryzmat osiągnięć Cephasa Tavershimy Dyako w zakresie upodmiotowienia młodzieży i rzecznictwa politycznego. Podczas gdy ruchowi udało się zmniejszyć konstytucyjne bariery wiekowe dla urzędów politycznych i zasygnalizować symboliczną zmianę w kierunku integracji młodzieży niniejsze badanie twierdzi że prawdziwa transformacja pozostaje ograniczona przez zakorzenione przeszkody instytucjonalne finansowe i społeczno-kulturowe. Droga Dyako z wiejskiego stanu Benue do młodzieńczego przywództwa politycznego stanowi przykład zarówno obietnic jak i wyzwań związanych z dziedzictwem ruchu: jego oddolna mobilizacja poparcie dla rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu oraz skupienie się na edukacji i wzmocnieniu pozycji ujawniają kluczową rolę młodych liderów w demokratycznej ewolucji Nigerii. Jednak jego podróż pokazuje również utrzymujące się bariery systemowe takie jak partyjne gatekeeping nieodpowiednia edukacja obywatelska i dominacja elit które nadal utrudniają szerokie uczestnictwo młodzieży.