Nieinwazyjna neuromodulacja

Na całym świecie ze względu na wzrost częstości występowania zaburzeń neuropsychiatrycznych i neurologicznych wysokie koszty leczenia farmakologicznego oraz wzrost liczby pacjentów opornych na konwencjonalne metody leczenia wraz z pojawieniem się nieinwazyjnych technik stymulacji mózgu (NIBS) pojawiły się nowe mniej inwazyjne techniki z mniejszą liczbą skutków ubocznych i obiecującymi wynikami. Wprowadzenie nieinwazyjnej stymulacji kory ruchowej przez Barkera i wsp. (1985) dało początek przezczaszkowej stymulacji magnetycznej (TMS) która jest obecnie stosowana w leczeniu depresji a w ostatniej dekadzie także zaburzeń neurologicznych (np. padaczki i choroby Parkinsona). Niedawno dzięki pracom Priori i in. (1998) oraz Nitsche & Paulus (2000) inna technika przezczaszkowa stymulacja prądem stałym (tDCS) została wykorzystana jako narzędzie neuromodulacji w leczeniu zaburzeń lękowych chorób ośrodkowego układu nerwowego (udarów) i demencji (np. łagodnych zaburzeń poznawczych choroby Alzheimera - AD).