Niespokojne ciała kobiecość i śmierć

Opierając się na książce Elizabeth Bronfen: „Over her dead body: Śmierć kobiecość i estetyka (1992) oraz fotografiach mody Guya Bourdina książka ta analizuje wzrost liczby przedstawień kobiecych zwłok jako pięknych i zamkniętych w fotografiach mody i argumentuje że takie przedstawienia konstruują niepokojące i głęboko zakodowane powiązania między kobiecością patriarchatem i śmiercią. Argument ten dalej bada martwe kobiece ciało „jako obiekt wzroku i fetysz w którym męski widz staje się aktywnym posiadaczem pasywnego kobiecego ciała (Bronfen 1992: xiii). Co więcej prace feministycznych artystek takich jak Marlene Dumas i Penny Siopis które przedstawiają kobiecą śmierć w swoich pracach są badane w celu skomentowania i zakwestionowania takich patriarchalnych ideologii. Celem jest obalenie tych praktyk poprzez skonfrontowanie widza z poczuciem odrzucenia i groteski w ich pracach.