Nowa funkcja spo?eczna dla uniwersytetów XXI wieku

Niniejsza ksi??ka bada wp?yw paktu reform zaproponowanego przez UNESCO na pedagogik? uniwersyteck? w zakresie kszta?cenia nauczycieli. Jej centralnym problemem jest kwestia zapowiadanej nowej funkcji spo?ecznej uniwersytetu w XXI wieku i jej reperkusji dla uniwersyteckiej pedagogiki kszta?cenia nauczycieli jako propozycji zdolnej do wyj?cia poza ide? zwyk?ego przystosowania jednostek do konsolidacji zmian spo?ecznych na nowych etapach organizacji hegemonicznej racjonalno?ci. Proponowane ?wiczenie charakteryzuje si? jako ruch dialektyczny zbudowany w oparciu o teoretyczno-metodologiczne koncepcje reprodukcji i sprzeczno?ci zapo?redniczone przez kategorie analityczne charakterystyczne dla pedagogiki uniwersyteckiej w tej pracy prze?o?one na koncepcje wymiaru technicznego naukowo-pedagogicznego i spo?eczno-politycznego wymiaru kszta?cenia nauczycieli. Praca pokazuje ?e reformizm wyartyku?owany przez UNESCO dostosowuje spo?eczn? funkcj? pedagogiki uniwersyteckiej do jej adaptacyjnej funkcjonalno?ci w zakresie reprodukcji i spo?ecznej legitymizacji nowego porz?dku produkcyjnego oraz do samego uzasadnienia jej funkcjonalno?ci jako organizacji produkcyjnej.