Od konfliktu czytelnika do leku nauczyciela

[...] Z czasem ten chłopiec który był sceptyczny i dziwny ponieważ lubił nosić wodę w sicie. Z czasem odkrył że pisanie jest tym samym co noszenie wody w sicie. Pisząc chłopiec zdał sobie sprawę że może być jednocześnie nowicjuszem mnichem i żebrakiem. Chłopiec nauczył się używać słów. Zdał sobie sprawę że może tworzyć kształty za pomocą słów. I zaczął robić różne rzeczy. Był w stanie zmienić popołudnie wylewając na nie deszcz. Chłopiec dokonywał cudów. Sprawił nawet że kamień zakwitł. Jego matka obserwowała go z czułością. Matka powiedziała: Mój synu będziesz poetą! Będziesz nosił wodę w swoim sicie przez całe życie. Będziesz wypełniał puste przestrzenie swoimi pochwałami a niektórzy ludzie pokochają cię za twoje bzdury. Manoel de Barros.