Okluzja w stomatologii zachowawczej

Okluzja dosłownie oznacza zamknięcie. W stomatologii słowo okluzja oznacza kontakt zębów w przeciwległych łukach zębowych gdy szczęki są zamknięte (statyczne relacje okluzyjne) i podczas różnych ruchów szczęk (dynamiczne relacje okluzyjne). Okluzja zębów jest kluczem do funkcjonowania jamy ustnej; niestety często jest ona traktowana jako oczywistość w leczeniu pacjentów. Pomyślna odbudowa jamy ustnej za pomocą jakiegokolwiek uzupełnienia zależy od utrzymania harmonii okluzyjnej. Cel ten jest zgodny z poglądem że głównym celem stomatologii jest utrzymanie funkcjonalnej integralności układu żucia. Okluzja zębów to znacznie więcej niż fizyczny kontakt powierzchni gryzących zębów przeciwstawnych lub ich zamienników. Okluzja jest bardziej kompleksowo definiowana biologicznie jako skoordynowana funkcjonalna interakcja między różnymi populacjami komórek tworzących układ żucia podczas ich różnicowania modelowania przebudowy awarii i naprawy. Leczenie okluzji powinno być rozpatrywane indywidualnie w oparciu o specyficzne potrzeby fizjologiczne różnych układów tkankowych w obrębie układu żucia a nie na podstawie z góry przyjętej i uniwersalnej podstawy.