OSTEOIMMUNOLOGIA W CHOROBACH PRZYZĘBIA

Zmiany w składzie i ilości drobnoustrojów w biofilmach płytki nazębnej mogą prowadzić do lokalnego stanu prozapalnej odpowiedzi immunologicznej w tkankach łącznych nabłonka i bariery dziąsłowej. Infiltrujące prozapalne komórki odpornościowe w tkance łącznej objętej stanem zapalnym wydzielają lokalne czynniki które indukują parakrynną sygnalizację do sąsiednich komórek kostnych. Utrzymujący się przewlekły stan zapalny zaburza sprzężone działania osteoklastów i osteoblastów co ostatecznie prowadzi do zniszczenia kości wyrostka zębodołowego. Dziedzina osteoimmunologii pojawiła się w odpowiedzi na szereg dowodów wskazujących na ścisłe powiązania między układem odpornościowym a metabolizmem kości. Molekularny wgląd w dziedzinę osteoimmunologii może prowadzić do nowych podejść do zapobiegania i leczenia różnych stanów zapalnych. Jak pokazały korzyści kliniczne wynikające z leczenia czynnikiem martwicy nowotworów (TNF)-α i anty-interleukiną (IL)-6 w RZS wgląd osteoimmunologiczny ma obecnie oczywiste znaczenie w zastosowaniach klinicznych. Przełożenie tej wiedzy na choroby przyzębia w przyszłości może przynieść korzyści w leczeniu zapalenia przyzębia.