Podejmowanie decyzji w zakresie polityki zagranicznej we współczesnej Etiopii (1991-2015)

Kontakty zewnętrzne Etiopii były dotychczas zarządzane w oparciu o prymitywną i idiograficzną politykę zagraniczną pozbawioną podstaw instytucjonalnych. Wraz ze wzrostem znaczenia Etiopii na arenie międzynarodowej konieczne stało się opracowanie dynamicznej i inteligentnej polityki zagranicznej. Problem polega na tym że niewiele wiadomo o polityce zagranicznej Etiopii oraz sposobie wyrażania i agregacji interesów narodowych dlatego też niniejsza publikacja podejmuje temat wyrażania i agregacji interesów narodowych w celu zbadania tej luki. W tym celu wykorzystano analizę historyczną normatywną i analizę polityki zagranicznej a także interpretacyjne i empiryczne podejście naukowe. Ważnymi technikami gromadzenia danych są analiza treści przegląd literatury empirycznej i wywiady. Badanie wykazało że polityka zagraniczna Etiopii ma charakter instytucjonalny a jej podstawową zasadą jest zbiorowe przywództwo regulowane przez demokratyczny centralizm. Dominującą cechą jest scentralizowana instytucjonalnie polityka zagraniczna w której decydującą rolę odgrywa niewielka liczba osób.