Podejścia do klasyfikacji księgowej instrumentów finansowych

Hybrydowe i/lub złożone instrumenty finansowe są stałym tematem w zakresie regulacji dotyczących rachunkowości. Kluczowym punktem całej dyskusji jest rozróżnienie między pozycjami pasywów a kapitałem własnym. Kwestia ta została uregulowana w MSR 32 (PT CPC nr 39) i poruszona w dokumencie do dyskusji - przegląd koncepcyjnych ram sprawozdawczości finansowej (IASB 2013) który przedstawia dwa podejścia które można zastosować w celu uproszczenia rozróżnienia między pozycją pasywów a kapitałem własnym: podejście oparte na wąskim kapitale własnym (NEA) oraz podejście oparte na ścisłym zobowiązaniu (SOA). Przyjęcie każdego z tych podejść będzie miało inny wpływ na poziom zadłużenia/dźwigni finansowej oraz potencjał rozwodnienia udziałów akcjonariuszy. Celem niniejszej pracy jest zbadanie podejść do klasyfikacji księgowej obligacji zamiennych na akcje zgodnie z MSR 32 (PT CPC nr 39) i dokumentem roboczym IASB (NEA x SOA). Przyjęta metodologia to studium przypadku brazylijskiej spółki publicznej która wyemitowała obligacje podlegające obowiązkowej zamianie i dokonała klasyfikacji tych instrumentów uznanej przez organ regulacyjny za nieodpowiednią.