Podstawa kontroli sądowej w Federalnym Sądzie Najwyższym w Iraku

Niniejsza rozprawa dotyczy artykułu 2 irackiej konstytucji z 2005 r. który stanowi że Irak jest nowoczesną islamską demokracją konstytucyjną. Artykuł ten zawiera coś co jest powszechnie określane jako klauzula odrzucająca która zakazuje uchwalania jakichkolwiek przepisów które są sprzeczne z ustalonymi orzeczeniami islamu zasadami demokracji i prawami zagwarantowanymi w konstytucji. Klauzula ta pozwala sądowi konstytucyjnemu unieważniać ustawy naruszające konstytucję i utrzymywać w mocy ustawy które jej nie naruszają. Obecnie stosowana przez iracki Federalny Sąd Najwyższy metoda określania czy dane prawo jest sprzeczne z konstytucją i utrwalonymi orzeczeniami islamskimi zgodnie z art. 2 jest niespójna i arbitralna. Zasadnicze pytanie niniejszej rozprawy brzmi: Jaki jest najlepszy sposób na skuteczne wdrożenie klauzuli o sprzeczności z konstytucją Iraku? Proponuję podejście które koncentruje się na klasycznej islamskiej koncepcji Maqasid arabskim słowie oznaczającym zamiar cel lub cele szariatu.