Pokolenie Rupture w Meksyku

Od 1936 r. Meksyk wyróżniał się na całym świecie jako jeden z najbardziej wspierających krajów modyfikując swoją politykę międzynarodową na rzecz społeczności wygnanych. W tym samym roku prezydent Lázaro Cárdenas del Río wdrożył politykę międzynarodowej solidarności która zaowocowała schronieniem dla 25 000 hiszpańskich wygnańców będących wynikiem wojny domowej która miała miejsce w europejskim kraju i przywiozła ze sobą filmowców malarzy rzeźbiarzy architektów i naukowców którzy znaleźli kraj z artystycznymi swobodami. W odpowiedzi pojawiło się pokolenie artystów którzy promowali sztukę o mniej politycznej treści i reagowali na zmieniający się kontekst czasu szukając znaczenia w międzynarodowych trendach oryginalności i nowych sposobach postrzegania sztuki La Ruptura.