Populacja i ekologia żurawia indyjskiego w regionie północnym Rupandehi

Badanie przeprowadzono na żurawia indyjskiego (Grus antigone antigone) w celu oszacowania populacji żurawia indyjskiego w północnej części dystryktu Rupandehi oraz poznania sukcesu lęgowego i ekologii gniazdowania żurawia indyjskiego na badanym obszarze. Badanie przeprowadzono w okresie od sierpnia do października 2013 r. Jako transekt przyjęto drogę wiejską. Przeprowadzono obserwacje terenowe i nieformalne rozmowy w celu oceny stanu populacji poznania sukcesu lęgowego i oceny ekologii gniazd. Gniazda odwiedzono i zmierzono taśmą mierniczą nie naruszając jaj. Badania przeprowadzono w 18 VDC. Znaleziono 95 osobników żurawia indyjskiego z czego 29 stanowiły pary lęgowe 11 zaobserwowano w stadach 3 jako osobniki pojedyncze a 23 były młodymi osobnikami. Średnia częstotliwość występowania żurawi indyjskich wynosiła około 9 osobników na 7 km². Maksymalna wielkość stada wynosiła 11 osobników. Wskaźnik sukcesu lęgowego wyniósł 6388 piskląt na 100 złożonych jaj i 12777 osobników na 100 gniazd. Wśród monitorowanych aktywnych gniazd co najmniej jedno jajo znaleziono w 18 z 19 gniazd. Sukces lęgowy wyniósł zatem 9473%. Spośród 19 gniazd 4210% zaobserwowano na terenach podmokłych 526% na terenach rolniczych a 526% na styku terenów podmokłych i rolniczych.