Portret filozofa w Republice Platona

Niniejszy tekst jest wynikiem projektu badawczego prowadzonego na Uniwersytecie w São Paulo w latach 2007-2010 pod kierunkiem profesora Roberto Bolzani Filho. W tekście tym zamierzamy przeanalizować argument opracowany przez Platona w jego najsłynniejszym dziele Republice który ustanawia filozofa jako politycznego suwerena w mieście i prawdziwie sprawiedliwą jednostkę. W tym celu staramy się przeanalizować dyskurs przedstawiony w centralnych księgach dzieła (księgi IV V VI i VII) w których Platon rozwija koncepcję natury filozofii jako imitacji Form i uzasadnia wyższość filozofa na podstawie jego wyłącznego rozumienia Dobra. Zamierzamy obalić powszechną ocenę argumentu Platona która oskarża go o skonstruowanie dwóch niemożliwych do pogodzenia koncepcji filozofa: filozofa praktycznego i filozofa kontemplacyjnego. Przejdziemy zatem przez niektóre z głównych etycznych politycznych epistemologicznych i ontologicznych tez dzieła aby pokazać że filozofia w Republice jest rozumiana jako przyjęcie złożonej pozycji egzystencjalnej która kształtuje wszystkie aspekty życia jednostki.