Przejście nabłonkowo-mezenchymalne

Przejście nabłonkowo-mezenchymalne (EMT) stanowi fundamentalny proces biologiczny w którym komórki nabłonkowe tracą swoją charakterystyczną polaryzację adhezję międzykomórkową i zorganizowaną architekturę nabywając fenotyp mezenchymalny charakteryzujący się zwiększoną ruchliwością inwazyjnością i odpornością na apoptozę. To odwracalne zdarzenie przeprogramowania komórkowego odgrywa kluczową rolę w rozwoju embrionalnym regeneracji tkanek zwłóknieniu i progresji nowotworów. W ciągu ostatnich kilku dekad EMT stało się kluczowym paradygmatem w biologii komórkowej i patologii łącząc procesy rozwojowe i mechanizmy chorobowe poprzez regulację plastyczności komórkowej. Zrozumienie dynamiki molekularnej komórkowej i sygnałowej EMT stało się zatem niezbędne do zrozumienia szerokiego spektrum zjawisk fizjologicznych i patologicznych. W embriogenezie EMT reguluje kluczowe zdarzenia morfogenetyczne takie jak gastrulacja tworzenie grzebienia nerwowego i rozwój narządów. Przejściowa i ściśle regulowana przemiana komórek nabłonkowych w migrujące komórki mezenchymalne ułatwia przebudowę tkanek i tworzenie wzorów przestrzennych niezbędnych do formowania złożonych struktur wielokomórkowych.