Ramowanie treści projektu rozwojowego Tulong Na Tabang Na Tayo Na

Kierując się teorią ramowania Goffmana (1974) oraz teorią kultywacji Gerbnera i Grossa (1976) w niniejszym badaniu opisowym zbadano w jaki sposób ramowanie projektu Tulong Na Tabang Na Tayo Na fundacji ABS-CBN Lingkod Kapamilya Foundation Inc. wpłynęło na reakcje 114 studentów z trzech filipińskich uczelni wyższych. Projekt był wezwaniem do pomocy ofiarom tajfunu Yolanda w Tacloban Leyte. Za pomocą ankiety uzyskano dane i przeanalizowano je przy użyciu liczników częstotliwości i wartości procentowych. Większość studentów-respondentów (67 lub 587%) należała do przedziału wiekowego 14-18 lat. Badanie wykazało że 78 lub 68% uczniów-respondentów aktywnie oglądało telewizję i zakładano że byli w stanie zdecydować czy poprzeć czy zignorować treści projektu. Dwadzieścia procent uczniów-respondentów przyznało że treść ramowa wykorzystująca apel emocjonalny któremu towarzyszył dobitny przekaz wpłynęła na ich poparcie dla projektu ze względu na ich doświadczenie. Chociaż osobiste doświadczenie nie stanowiło części ram komunikacyjnych jak to przedstawił Lakoff (2004) okazało się że decyzja odbiorców o wsparciu projektu jest motywowana przez nie.